recenzja #25

RECENZJA #25

Madball– LP „For the cause” (Nuclear Blast Records)  2018

By Adam Szulc Barber czerwiec 2018

Jedna z najsilniejszych firm w hardcorowym światku daje kolejnego kopa. I nie ma żartów. I nie ma zmiłuj! Jest fajnie i dobrze jak zawsze. Jest charyzmatyczny Freddy, jest Hoya, jest reszta bandy, choć była mała roszada w składzie. I świeżutka „madballowa” mięsna jatka. Średnie tempa, petarda brzmienie, mocne, proste bębny, z tyłu metaliczny basior i nad tym wszystkim góruje wokal mistrza Freda.

Moje pierwsze spotkanie z tą ekipą to rok 1989 i epka „Ball of destruction” z famą młodszego krewniaka Rogera Mireta z A.F. i grającego w stylu pierwszej epki starszego brata. Potem już koncert w Poznaniu z gangusami z Crown of Thornz w 1995 roku i szok, że hard core rozwija się w różne kierunki, a w tym odłam hate core’a płynący zupełnie inaczej niż inne kapele nowojorskie.

Do dziś lubię i szanuję Madball. Robią swoje, są szczerzy, nie oglądają się na mody i nowe style tylko jak walec po swojemu przed siebie.

Nowy album „For the cause” ukazuje się w złotym kolorze u Niemca z Nuclear Blast Records. Jedna z najstarszych metalowo- hardcorowych wytwórni europejskich robi wszystko uczciwie i porządnie, ale zauważyłem już od jakiegoś czasu, że nowojorczycy polubili Niemcy, a zwłaszcza Berlin- a w Berlinie Kreuzberg, a na Kreuzbergu Oranienstrasse, a tam „Coretex”…mam wrażenie, że przypomina im to stary New York City……..

Jakkolwiek nowa płyta to nic nowego, ale jak zawsze luta- dobrze się słucha. Hit za hitem, wszystko chodzi jak należy, odpowiedni klimat i czuć tam 100% uczciwości i szczerości! 13 mocnych uderzeń jeden po drugim gładko wchodzą na korpus i głowę. Zaczyna się prostymi, głębokimi bębnami w „Smile now pay later” w klasycznym „madballowym” stylu, potem wszystko jak należy leci i są też dwa dobre ficzeringi- jeden z samym Ice T. w „Evil Ways” i drugi z Timem „Timebomb” Armstrongiem z Operation Ivy / Rancid. Całość lata doskonale, więc:

Słuchamy w jamie!